Καθώς μαζευόμαστε -έστω και εμείς οι λίγοι- κάθε δύο τρεις μέρες και διαδηλώνουμε στους δρόμους και τις πλατείες της Λευκωσίας…
Καθώς οι συγγενείς και φίλοι σου κατασκηνώνουν έξω από το Ανώτατο με την ψυχή στο στόμα και την βροχή να τους μαστιγώνει, περιμένοντας…
Καθώς στην πατρίδα σου την Κυριακή ίσως να παίζεται ακόμα μια κρίσιμη παρτίδα στο πόκερ της Ιστορίας για το λαό σου…
Εσύ αγωνιστή Κενάν Αγιάς θα ατενίζεις από το κελί της απομόνωσης τον έναστρο βραδινό ουρανό της Λευκωσίας, νύκτες Μαΐου, σε απεργία πείνας τώρα και μια βδομάδα, χωρίς κανένα δικαίωμα επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, πέραν από τα άστρα αυτά που φωτίζουν την μοναξιά και ίσως -στο αχνό και αμφίβολο φως τους- το όραμα σου για ένα ελεύθερο και δημοκρατικό Κουρδιστάν.
Ακόμα και η συνήθως ασυγκίνητη Επίτροπος Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Λοττίδου παρενέβη (κατόπιν καταγγελίας βέβαια) για να υποδείξει στις αρχές –δηλαδή στην τάχα ευαίσθητη για αρχές και αξίες υπουργό Δικαιοσύνης κ. Κουκίδου Προκοπίου και στην Διεύθυνση των Φυλακών -ότι πρέπει «να επιτρέπεται στον κ. Αγιάς να επικοινωνεί με τους οικείους του…»
Όσο για την ιδιαιτέρως δραστήρια κοινοβουλευτική επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που δεν αφήνει κανένα «metoo» -και καλά κάνει- να περάσει έξω από την πόρτα της αίθουσας Κερύνεια στη Βουλή των Αντιπροσώπων, τι να πει κανείς;Τα όποια σχόλια είναι περιττά.
Στην Κύπρο έχουμε μια παροιμία Κενάν. Στα 11 χρόνια που είσαι εδώ όπου ζούσες χωρίς να προκαλείς κανένα και χωρίς να παραβιάζεις κάποιο νόμο, ως αναγνωρισμένος πολιτικός πρόσφυγας καταδιωκόμενος από το καθεστώς της Τουρκίας (και όχι ως ένας αιτητής ασύλου με σκισμένο διαβατήριο) θα έπρεπε να την είχες μάθει αυτή την κυπριακή παροιμία.
Αλλά εσύ δεν καθόσουν Κύπρο. Ταξίδευες σε όλη την Ευρώπη, για να μιλήσεις σε εκπομπές, διαλέξεις, συζητήσεις κ.λπ. για τα δίκαια του λαού σου. Κι αυτό ενόχλησε τον Ερτογάν. Το γεγονός ότι ενόχλησες τον δικτάτορα ήταν εντελώς φυσικό βέβαια. Φυσικό ήταν που έβαλε τα φιλαράκια του στο Βερολίνο να σε κυνηγήσουν.
Αυτό που δεν περιμέναμε ήταν να ενοχλήσει η δράση σου την Κυπριακή Δημοκρατία, που είναι η ίδια θύμα κατοχής και επιβουλής της Τουρκίας.
Η παροιμία μας λοιπόν, σύντροφε Κενάν πάει κάπως έτσι : «Το λαμπρόν τζαμαί που ππέφτει, κρούζει».
Τώρα έμαθες και εσύ κάτι για την Κύπρο.
Είναι κρύες η νύκτες τον Μάιο στη Λευκωσία, Κενάν.